Konkurs Warszawscy Poeci Dwudziestolecia Międzywojennego.Radość z Odzyskania Niepodległości

Warszawscy Poeci Dwudziestolecia Międzywojennego.Radość z Odzyskania Niepodległości – zapraszamy do konkursu.

Konkurs będzie składał się z dwóch etapów:

Ø Etap pierwszy: recytacja wybranego wiersza polskiego poety związanego z Warszawą, tematyką nawiązującego do odzyskania Niepodległości;

Ø Etap drugi : test wiedzy odnośnie dwudziestolecia międzywojennego ze szczególnym uwzględnieniem grup poetyckich funkcjonujących wówczas w Warszawie oraz literatów związanych ze Stolicą.

Konkurs jest organizowany przy wsparciu Warszawskich Inicjatyw Edukacyjnych ( WIE)

Regulamin konkursu

1. Konkurs jest przeznaczony dla uczniów klas siódmych warszawskich szkół podstawowych ( opcjonalnie dla uczniów II klasy gimnazjum) zlokalizowanych w Młodzieżowych Ośrodkach Socjoterapii, Młodzieżowycgh Ośrodkach Wychowawczych oraz dla uczniów Szkół Specjalnych.

2. Każda ze szkół biorących udział w konkursie może zgłosić maksymalnie dwóch uczestników.

3. Zgłoszenia( zawierające imiona,nazwiska uczestników oraz opiekunów, nazwę szkoły, e-mail oraz telefon kontaktowy) prosimy przesyłać do 16.04.2018 na adres mailowy marta.pruszczynska@onet.pl.

4. Przystąpienie do konkursu jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na publikowanie wizerunku uczniów oraz opiekunów na stronie naszego Ośrodka oraz z akceptacją regulaminu konkursu.

5. Do uczestników konkursu zostanę rozesłane drogą mailową materiały bibliograficzne oraz przykładowe zadania z testu wiedzy.

6. Konkurs odbędzie się 18.05.2018 o godz.10 , zaś uroczyste wręczenie nagród dla zwycięzców oraz pozostałych uczestników odbędzie się 8.06.2018, o godzinie 10.

7. Chętnie odpowiemy na wszelkie pytania, prosimy o kontakt telefoniczny bądź mailowy.

8. Nagrody główne zostaną przyznane w trzech kategoriach :

I. Najlepsza recytacja;

II. Najlepszy wynik w teście wiedzy;

III. Najlepszy wynik w obu etapach konkursu.

Dla wszystkich uczestników konkursu przewidziane są dyplomy oraz upominki.

11 listopada

(…)Patrz! Mroki się rozpierzchły i w otchłani giną,
Jakaś ręka spuszczoną targnęła kurtyną,
Konrada jakaś postać prowadzi bezgłosa.
Kto to? Może robotnik albo dziewka bosa.
We wszystkich domach światła rozbłysły wśród nocy.
Uradujcie się w grobach, wolności prorocy!
Gdzie kat zaciskał stryczek wkoło dumnej głowy,
gdzie stała szubienica, jest krzyż Chrystusowy!
Płyniesz teraz przeszłości niewstrzymana falo!
Oto się nad Krakowem złote blaski palą,
Król Zygmunt milcząc patrzy, jak Wisła się wije,
I wtedy dzwon uderzył! Ten sam, co dziś bije!(…)

Niech więc głowę pochyli, kto w cuda nie wierzy,
Ten, który umiał cierpieć, a radość go trwoży,
Kto nie stargał na szyi niewoli obroży,
I kto chce przyszłość wstrzymać, i kto przeszłość plami,
Niechaj wyjdą tą nocą. Bo dziś pod gwiazdami
Jakieś cienie po polach, po mieście się snują
I wśród płaczu padają. I ziemię całują.

Jan Lechoń