‘’Samotność, izolacja społeczna’’
Samotność i izolacja społeczna często współwystępują, dotychczas temat ten był skupiony głównie wokół osób starszych. Sytuacja pandemiczna i ograniczenia z niej wynikające spowodowały, że również młodzież i osoby w średnim wieku dotknięte są samotnością i izolacją. Podczas gdy termin ‘’samotność’’ odnosi się do subiektywnych odczuć, ‘’izolacja społeczna’’ jest definiowana przez poziom i częstotliwość interakcji społecznych. Samotność ma kilka negatywnych skutków dla naszego zdrowia psychicznego min. skrócony czas snu,
(zmniejszona o 7% efektywność snu oraz wydłużony czas czuwania po zaśnięciu) wynikał bezpośrednio z subiektywnym poczuciem ‘’samotności’’.
Zwiększone natężenie ogólnej rezygnacji i niechęci, wraz ze złym samopoczuciem, pogorszonym stanem funkcjonalnym, deficytami wzroku i postrzeganą negatywną zmianą jakości życia.
Mechanizm niekorzystnych skutków zdrowotnych samotności koncentruje się na fizjologicznej reakcji na stres (np. Podwyższony poziom kortyzolu).
W efekcie nieprawidłowe reakcje na stres prowadzą do niekorzystnych skutków zdrowotnych. W przypadku izolacji społecznej mechanizm może być związany ze zmianami behawioralnymi, w tym niezdrowym stylem życia (np. palenie, spożywanie alkoholu, mniejsza aktywność fizyczna, złe wybory dietetyczne i nieprzestrzeganie zaleceń lekarskich)
Mniejsza sieć społecznościowa z mniejszym wsparciem medycznym zaostrza te stany. Analiza swoich odczuć, w efekcie lepsze zrozumienie tych negatywnych mechanizmów powinno pomóc nam w zaprojektowaniu poprawy swojej kondycji psychicznej.
Ciąg dalszy w następnym artykule.
